Sault is een bekende naam voor wielertoeristen, want dit plaatsje is naast Bédoin en Malaucène één van de drie klassieke startplaatsen voor een beklimming van de Mont Ventoux met de fiets. Sault is een gezellig provencaals stadje met een Middeleeuws ogend centrum. De Val de Sault is in de zomer een schilderspalet met de kleuren van lavendel, zonnebloemen, wijnstokken en koren. Ik verbleef er in Hotel d'Albion, een B&B hotelletje rustig gelegen aan de rand van de stad. Veel van de gasten zijn fietsers. Er is dan ook een veilige stalling voor de fiets.

De eerste dag reed ik rond de Gorges de la Nesque. Dat is een klassieke fietstocht in deze streek. De Mont Ventoux stond al eerder op mijn 'palmares', maar deze tocht wou ik absoluut ook rijden. De eerste bloemen die ik fotografeer zijn eigenaardig genoeg geen lavendelbloemen, maar klaprozen. Een heel veldje vol, met aan de rand van het veld een cabanon. Schreeuwend om er een foto van te trekken.

Gedurende de ganse rit rond de kloof van de Nesque is de Mont Ventoux nooit veraf. Aan de Gîte de Saint Hubert ligt een lavendelveld met de Kale Berg op de achtergrond. Eén enkele klaproos steekt boven de lavendelsprieten uit.

De Gorges de la Nesque is een diepe kloof van zo'n 17 km lang. De rit errond is heel mooi. Alhoewel er uiteraard wel wat geklommen moet worden, is deze rit toch voor de meeste fietsers goed te doen, zowel qua lengte als qua hoogtemeters. Op verschillende plaatsen zijn de uitzichten fenomenaal. 

Het parcours van de tweede rit was getekend om zoveel mogelijk lavendelvelden rond Sault te passeren. De velden liggen hier wat hoger dan die van Valensole en zijn daardoor meer geschikt voor de 'lavende fine'. Die komt ook iets later tot bloei. Dat ondervond ik aan het iconische lavendelveld met Aurel op de achtergrond. De bloemen stonden hier nog net niet in volle bloei. Eigenlijk was ik hier een weekje te vroeg.

Het gebied ten noorden van Sault is bergachtig. Tijdens de beklimming van de Col de l'Homme Mort krijg je een schitterend uitzicht op de Mont Ventoux van een kant die maar weinig mensen te zien krijgen. Op deze berghellingen bloeit de brem uitbundig.

Het dorpje Ferrassières ligt midden in een zee van lavendelvelden. Het wordt beschouwd als de belangrijkste plaats van de lavendelcultuur. Elk jaar vindt hier op de 1ste zondag van juli het Lavendelfestival plaats.  Even buiten het dorp liggen in een lavendelveld twee bories, de typische 'stenen hutten' van deze streek. Dat is natuurlijk een uitgelezen plaats om mooie plaatjes te maken.

Het gebrek aan lavendelvelden in deze vallei wordt dan weer goedgemaakt door het stadje dat op het keerpunt ligt: Vaison-la-Romaine.
In het hoogseizoen krioelt het hier van de toeristen en dat is niet toevallig. Het oude Middeleeuwse stadcentrum is zeer pittoresk, en aan de overkant van de rivier liggen druk bezochte winkelstraten met de bijhorende bars en restaurants.

Op de 4de dag maakte ik de verplaatsing van Sault naar Valensole, maar dan met de fiets in de auto. Op basis van opzoekwerk op internet had ik een route uitgestippeld die mij langs zoveel mogelijk lavendelvelden zou brengen. In de Luberon liggen die wel verder uit elkaar dan bij Sault en Valensole. Maar er waren zoveel mooie plekjes dat ik op het einde van de dag de route moest inkorten want ik heb die dag op veel plaatsen gestopt om het landschap te bewonderen en vele tientallen foto's getrokken van lavendelvelden.

Eén van de mooiste plaatsen die ik tijdens deze autorit passeerde is het dorpje Simiane-la-Rotonde. Dit is een oud dorp met geplaveide steegjes rond een kasteel bovenop een heuvel. Rondom liggen lavendelvelden en olijfgaarden. Uiterst fotogeniek.

Nog één van die mooie dorpjes in de Luberon : Saignon. Ook dit dorp ligt rond een kasteel op een heuvel. Vanaf de rotsen aan de rand van het dorp heb je een fenomenaal uitzicht over de Luberon. Rondom liggen lavendelvelden en wijngaarden.

Valensole kun je zonder schroom de hoofdstad van de lavendel noemen. Het hele plateau is bedekt met lavendelvelden : één paarse zee. Het gaat hier wel meer om 'lavandin', wat niet dezelfde bloem is als de 'echte lavendel'. Lavendin geeft een grotere opbrengst. Maar de olie van lavendin heeft andere eigenschappen dan die van 'echte' lavendel. Dit plateau ligt iets lager dan dat van Sault, waardoor de lavendel hier iets eerder in bloei komt. Eigenlijk was ik eind juni dus beter eerst naar Valensole gegaan en dan pas naar Sault. Vanaf juli maakt dat wellicht geen verschil meer uit.

Zolang je op het plateau blijft heb je niet zoveel hoogtemeters te verwerken. Al blijft het natuurlijk wel een glooiend landschap. Net door die glooïngen zijn de lavendelvelden zo fotogeniek. Maar door het plateau lopen enkele kleine kloven. Als je op een weg fietst die daardoor loopt moet je wél steile hellingen overwinnen.

De Cabanon du Plan des Coulettes is één van die iconische plaatsen op het plateau van Valensole. Hier staat een cabanon op heel fotogenieke wijze in een lavendelveld. Vanaf de weg die erlangs loopt kun je prachtige foto's maken. De zon bevindt zich voor het grootste gedeelte van de dag achter je. Het nadeel is dat er hier maar weinig plaats is om te parkeren. Dat zorgt voor veel getoeter van boze automobilisten die op de rem moeten staan voor mensen die willen stoppen maar geen plaatsje vinden. Maar met de fiets heb ik daar geen last van. Hier heb ik bijna een uur staan fotograferen.

Hoe mooi de foto's van de lavendelvelden ook mogen zijn, ze zijn toch onvolledig. Je hoort niet het onophoudelijke lage gezoem van duizenden bijen en andere insecten boven de bloemen, en je ruikt niet de alomtegenwoordige geuren van zowel de lavendel als de vele andere provencaalse bloemen en kruiden. En dat alles onder een vaak verzengende zon aan een staalblauwe hemel. 

Langs de D6 (Route de Manosque) naar Valensole liggen aan de ene kant het ene lavendelveld na het andere. Aan de andere kant van de weg liggen lavendelboerderijen met bijhorende lavendelshops. Hier is veel plaats om te parkeren en dat is eraan te zien. Langs de bloemenvelden staan de mensen in rijen om foto's te nemen. Een wit kleedje, een strooien hoed en een mandje met een bosje lavendelbloemen erin zijn veel voorkomende requisieten. 

Gelukkig fiets ik hier met een gravelbike en kan daardoor zonder problemen ook op grind- en aardewegen fietsen. Daardoor kom ik vaak op plaatsen waar mensen met een auto niet goed kunnen komen. Soms zorgt dat voor leuke verrassingen. Als ik op een aardeweg de bekende paarse kleur tussen de bomen van een olijfboomgaard zie, stap ik af en ga een kijkje nemen. Tot mijn verrassing kom ik op een heel fotogeniek plaatje : in een oud lavendelveld staat de ruïne van een cabanon. Deze plaats staat nergens vermeld als een 'hotspot'. Hier ben ik helemaal alleen om in alle rust foto's te nemen. 

Ook deze foto is getrokken vanop een stoffige aardeweg ergens op het plateau van Valensole.