Hadrian's Cycleway + Coast to Coast = 2xC2C
- Details
- Hits: 7160
21-27 juni 2009
Als je niet zo graag tekst leest kan je ook het online foto-album op Google Foto's inkijken. De foto's zijn een stuk groter, het zijn er meer, en ze zijn van commentaar voorzien.
Van deze tocht is een artikel verschenen in het magazine Op Weg van Grote Routepaden.
Je kan het hier downloaden in pdf.
Al enkele jaren geleden was ik van plan om de Coast to Coast (of Sea to Sea) in Noord-Engeland te fietsen: van Whitehaven aan de Ierse Zee naar Tynemouth aan de Noordzee, van west naar oost dus. Maar ik vond geen goede oplossing voor de verplaatsing van oost naar west. In 2006 bood Sustrans die oplossing in de vorm van een nieuwe fietsroute: Hadrian's Cycleway, van Tynemouth naar Ravenglass, waarbij de route aan de westkust passeert in Whitehaven. De route wordt nu ook wel Coast to Coast 'The Roman Way' genoemd. Ideaal om er een dubbele Coast to Coast van te maken: Tynemouth - Whitehaven - Tynemouth. 
Omdat het eerste deel van Hadrian's Cycleway samenvalt met het laatste deel van de C2C variante naar Tynemouth, koos ik ervoor om de C2C variante naar Sunderland te fietsen. Zo bekwam ik een perfecte toer voor een fietstrekking: C2C 'the roman way' (3 dagen heen) + C2C 'classic' - (3 dagen terug) = 2xC2C.
Rit 1: Tynemouth - Bardon Mill (100 km - 880 hm)
 |
In Tynemouth vond ik geen B&B, maar in Whitley Bay, zo'n 3 km verder, waren er verschillende. Het is dus 's morgens nog even fietsen naar de officiële startplaats van Hadrian's cycleway. Die ligt bij het havenhoofd van Tynemouth. Vlakbij, op een in zee uitstekende landtong liggen de ruïnes van Tynemouth Castle en Priory, beiden meermaals verwoest door Vikings (Denen). |
| Even verder rij ik zowaar door deze mooie 'poort' van Hadrian's cycleway.Dankzij de track op mijn GPS hoef ik in het drukke Newcastle nooit te zoeken om op de route te blijven. De bewegwijzering is goed, maar toch niet 100%. |
|
|
|
In Gateshead (Newcastle) liggen kort na elkaar enkele mooie bruggen over de Tyne. Daar is ook een markt bezig. Ik moet er te voet door. Dat is wel even leuk, maar het zorgt toch al vroeg voor onvoorzien tijdverlies. |
| Als ik al op het platteland ben, passeer ik deze mooie cottage. Het blijkt het geboortehuis te zijn van George Stephenson, de uitvinder van de eerste praktisch toepasbare stoomlocomotief. Dat doet er mij aan denken dat Tyne Cot, de oorlogsbegraafplaats bij Ieper naar zo'n cottage genoemd is: op die plaats stond er namelijk een huisje dat de Engelse soldaten deed denken aan de cottages langs de Tyne. |
|
|
|
Bij het mooie, historische stadje Corbridge neem ik de tijd om de overblijfselen van het Romeinse kamp te bezoeken. In de buurt van Hadrian's Wall lagen een 12 tal legerkampen (vb. Corbridge, Birdoswald, Vindolanda). Vóór de Muur van Hadrianus gebouwd werd liep er een verbindingsweg van oost naar west : 'Stanegate'. Op de foto is Stanegate nog goed te zien. Deze militaire weg vormde de hoofdstraat van het Romeinse legerkamp te Corbridge. Op de voorgrond de vloer van één van de twee 'granaries' (voorraaschuren). Onder de vloer waren er luchtkanalen zodat de voorraden steeds droog lagen. |
|
Twee keer loopt de route zomaar over spoorlijnen. De laatste tijd waren er filmpjes op TV die op een lugubere manier toonden wat de gevolgen kunnen zijn van het onachtzaam oversteken van spoorlijnen. Ik heb dus héél goed gekeken, en ben vervolgens vlugvlug overgestoken... |
|
|
|
De countryside langs de Tyne is heel mooi, zeker nu het mooi weer is. De weg begin nu te stijgen, met af en toe een steile helling. De weg waar ik nu op rijd, loopt volgens de kaart precies over het traject van 'Stanegate', de vroegere Romeinse legerweg van oost naar west. |
| Rechts van mij loopt het terrein omhoog om in de verte te eindigen op een 'ridge'. Daar loopt de Muur van Hadrianus, maar die is van hieruit nog niet te onderscheiden. Het Hadrian's Wall wandelpad loopt wél ginder langs de Muur. |
|
|
|
Kort voor de aankomst aan de jeugdherberg, passeer ik nog de ruïnes van het Romeinse legerkamp Vindolanda. Dat was één van de grootste kampen. Er worden door een groep archeologen nog steeds opgravingen gedaan, en die hebben nog voor minstens 15 jaar werk... Niet verwonderlijk dat er bij elk legerkamp ook een museum hoort. Maar de mooiste stukken zijn wel naar het Britisch Museum in Londen gegaan. |
| Oef, na 100 km, waarvan de laatste nog heel lastige beklimmingen waren, kom ik bij de jeugdherberg met de eigenaardige naam 'Once Brewed' (Eénmaal Gebrouwen). Het is zondag, en daarom serveren ze geen avondmaatlijd, maar daarvoor kan ik terecht in de pub die er vlak naast ligt, met de eigenaardige naam 'Twice Brewed' (Twéémaal Gebrouwen). Het verhaal gaat dat de wegenbouwers van general Wade's Military Road het bier van van de 'Once Brewed' maar slap vonden. Ze eisten dat het nog een keer gebrouwen werd om het pittiger te maken. Waarna de herberg z'n nieuwe naam kreeg. |
|
Rit 2: Bardon Mill - Bowness on Solway, 90 km.
 |
Na het ontbijt rij ik eerst naar Hadrian's Wall, want die loopt hier dichtbij, en op de kaart staat aangegeven dat er een mooi viewpoint is. De Wall werd gebouwd onder keizer Hadrianus. De legionnairs deden er 10 jaar over. Hij is 80 Romeinse mijlen lang, ( 117 km), en loopt van Bownes-on-Solway tot Wallsend aan de Tyne. Elke (Romeinse) mijl stond er een milecastle, en daartussen telkens 2 turrets. De muur was 3m dik (soms minder), en 4 à 5 m hoog. In de buurt van Hadrian's Wall lagen een 12 tal legerkampen (vb. Corbridge, Birdoswald, Vindolanda). 250 jaar lang was de Muur van Hadrianus de Noordwestelijke grens van het Romeinse rijk. |
| Jammer genoeg is er ochtendnevel. Op het viewpoint is het zicht daardoor beperkt tot de 'Steel Rigg', een rotsrichel waar de Muur zich overheen slingert. Het 'Crag Log', een meertje dat een eindje verder ligt is door de nevel niet te zien. Pech. |
|
|
|
Een eind verder, bij 'Walltown Crags' is er opnieuw een heel mooi stuk van de Muur te zien. |
| De Walltown Crags. Bovenop de richel liep de Muur van Hadrianus. Er zijn nog heel mooie stukken van overgebleven. |
|
|
|
Als ik van Walltown Crags terug bij de fiets kom zie ik een onverwacht, maar heel mooi schouwspel op de helling. Een boer op een quad verzamelt met behulp van 3 Bordercollies zijn schapen. Het gaat heel snel, en de honden weten blijkbaar precies wat ze moeten doen. Er blijft geen enkel schaap achter. |
| Was gisteren de river Tyne het thema van de dag, vandaag is het thema duidelijk: 'The Wall'. Bij legerkamp Birdoswald ligt het langste aaneengesloten stuk van Hadrian's Wall. |
|
|
|
Net voorbij Birdoswald fiets ik op een weg die rakelings langs (de restanten van )Hadrian's Wall loopt. |
| Voorbij Carlisle kom ik op een stuk van Hadrian's cycleway dat nog niet afgewerkt is. Ik heb het gevoeld. Op deze plaats kon ik eerst met moeite de fiets door de metalen rekken krijgen (ik moest er doorheen slalommen), en daarna was het een zware klus om de fiets met pak en zak op de trappen te hijsen. |
|
|
|
En even verder kwam deze hindernis. Het ziet er onschuldig uit, en met een gewone fiets is er niks aan de hand, maar probeer eens een volledig bepakte trekkingfiets over deze balk te heffen zonder de tandwielen te beschadigen. Het was een heel gedoe. |
| Het laatste stuk naar Bowness-on-Solway loopt over deze kaarsrechte weg langs de Burgh Marsh, een moerasgebied langs de monding van river Esk. Bij heel hoge tij blijkt deze weg onder water te staan. Momenteel is het zicht op de Marsh prachtig.De enige pub in het dorpje Bowness zit 's avonds stampvol. Dit is namelijk de startplaats van de Hadrian's Wall wandelroute, een 6-daagse wandeltrektocht die in Engeland een echte klassieker is. In de pub zitten ook Canadezen, Duitsers, Nederlanders, die allemaal deze tocht komen stappen. |
|
Rit 3 : Bowness on Solway - Whitehaven. 90 km, 399 hm.
|
|
Vandaag is het prachtig weer, bijna windstil, en het traject is zo goed als vlak. Het belooft een rustige dag te worden. In Newton Arlosh staat deze prachtige St. John's Church. |
| Het gaat vlot vooruit, en al gauw kom ik aan de oever van de Solway Firth (baai). Het uitzicht is grandioos, de zon schijnt, en ik heb nog ruim tijd. Genieten dus. |
|
|
|
Solway Firth: prachtige baai. |
| Het fietspad loopt door de duinen, en daar vind ik deze prachtige wilde orchideeën. |  |
|
|
Na een rustige rit bereik ik Whitehaven, het einde van het eerste deel van mijn dubbele Coast to Coast. |
Rit 4 : Whitehaven - Greystoke. 87 km, 1159 hm.
|
|
Dit is de officiële startplaats van de Coast to Coast (of Sea to Sea) Cycleway in Whitehaven. De traditie wil dat je start met je achterwiel in het water van de de Ierse Zee. |
| Vandaag rij ik door The Lake District, volgens mij het mooiste stuk van Engeland. Ik was hier enkele jaren geleden al voor een een mountainbike trekking: The Lakeland Epic. |
|
|
|
Ik weet wat me te wachten staat: enkele stevige beklimmingen, maar ook talloze prachtige plaatjes. |
| The Lake District |
|
|
|
In de afdaling na de lastige beklimming van de Whinlatter Pass, stop ik even bij dit viewpoint op het Bassenthwaith Lake. |
| Vandaag passeer ik een heleboel van deze hekkens. Telkens betekent dat afstappen, het hekken openen en terzelfdertijd de zware fiets proberen onder bedwang te houden, het hekken weer sluiten, en terug de fiets op. Na een vrij zware rit bereik ik de B&B in Greystoke, een klein dorp niet ver van Penrith. |
|
Rit 5 : Greystoke - Stanhope, 88 km, 1746 hm.
 |
's Morgens krijg ik in de B&B, een prachtig huis trouwens, het grootste 'cereals buffet' voorgeschoteld dat ik ooit gezien heb. In een andere B & B was dit bvb beperkt tot een kartonnen doosje met cornflakes. En daarna kwam dan nog het 'full English breakfast' ! |
| Even buiten Greystoke passeer ik Blencow Hall, een versterkte hoeve met een 'pele'-tower. Deze borderlands werden in vroegere tijden regelmatig bezocht door plunderende Schotten. Daarom hadden grote hoeves en kastelen in de streek een dergelijke verterkte toren waarin zowel mensen (boven) als vee (beneden) konden schuilen. Deze pele towers zijn uniek voor Noord-Engeland. |
|
|
|
Even verder, in Little Salkeld passeer ik 'Long Meg and her daughters'. Dit is de tweede grootste steencirkel van Engeland, met een diameter van 106 m. Long Meg is de grootste (3,6 m) van de vele stenen, en staat een eindje buiten de cirkel. |
| De legende gaat dat de stenen niet kunnen geteld worden. Als iemand het toch probeert en tweemaal na elkaar hetzelfde aantal uitkomt, zou dat groot ongeluk voor deze persoon betekenen. Ik heb ze toch maar niet geteld... |  |
|
|
De Summer Solstice (Zomerzonnewende) is hier nog maar enkele dagen geleden gevierd. Dat is nog goed te zien aan de offers in de 2 bomen die binnen de cirkel staan. |
| Ik begin net te denken dat het vandaag toch wel erg vlotjes gaat als ik op de kaart een wirwar van hoogtelijnen zie opdoemen die erg dicht bij elkaar liggen. Dat voorspelt wellicht niks goeds. En jawel: in de verte lonken de North Pennines. Die zien er toch wat hoger uit dan ik gedacht had ... |
|
|
|
Even later sta ik voor een serieuze klim. Daar, helemaal boven, staat het Hartside Summit Café. Daar moet ik naartoe. Een stevige klim, die ik helemaal gefietst heb, in tegenstelling tot drie andere fietstrekkers, die puffend te voet naar boven gingen. |
| Als ik trots de top bereik heb ik nog geen weet van wat me nog te wachten staat. Dit is slechts de eerste van verschillende lange, zware hellingen. |
|
|
|
The North Pennines zijn tot AONB 'Area of Outstanding Natural Beauty' benoemd, en in 2003 door de UNESCO als 'Geopark'. Ze worden wel eens 'de laatste woestenij van Engeland' genoemd. Eindeloze, uitgestrekte, verlaten 'moors' en 'peatland'. 40% van de Engelse hooilanden bevinden zich hier. |
| Het is vandaag gelukkig redelijk mooi weer, maar de donkere hellingen van de North Pennines kunnen er ook heel dreigend uitzien. Ik mag er niet aan denken dat ik temidden van deze woestenij in 'panne' val, want er is nauwelijks een huis of een mens te zien. |  |
|
|
Dat weggetje op de heuvelrug aan de overkant, daar moet ik op. Zo krijg ik de één na de andere helling te verwerken. Bovendien word ik geconfronteerd met een strakke tegenwind. Misschien is dat wel de Helm Wind, de enige wind die in Engeland een naam heeft: een strakke noordoosten wind, die over de North Pennines schuurt. |
| Lap, nog een helling, en steeds die harde wind, recht op mijn smoel. De benen beginnen te protesteren, maar ik ben er nog niet... |
|
|
|
Buiten enkele schapen kom ik hier nauwelijks een levend wezen tegen. De wind blaast vrij over deze moorlands. Nergens een boom of struik die een beetje beschutting geeft... Als ik om 18.15u de B & B in Stanhope bereik ben ik zowat leeg gereden. De North Pennines waren een pak zwaarder dan ik verwacht had. |
Rit 6 : Stanhope - Tynemouth, 87 km, 600 hm.
| Gelukkig blijk ik de volgende morgen goed gerecupereerd te zijn, want ik ben nog niet uit de North Pennines. Er komt al meteen weer een zware helling. Maar gelukkig blijkt het nadien de laatste te zijn. Als ik bovenop de heuvelrug achterom kijk, is dat met respect voor de North Pennines. In een brochure vond ik deze raad aan fietsers en wandelaars: "Wind and rain can be your worst ennemies here". De wind heb ik aan den lijve ondervonden. Ik mag er niet aan denken dat het ook nog zou geregend hebben... |  |
|
|
Ik kom terecht in de uitgestrekte moorlands van Northumbria. Gelukkig veel minder heuvelachtig dan de North Pennines. Een mooi fietspad doorkruist deze natuurpracht: de Waskerly Way. Dit pad werd aangelegd op een ontmantelde spoorlijn. |
| Langs de Waskerly Way kom ik op verschillende plaatsen wilde orchideeën tegen. Dit is een hele mooie, en uniek voor dit landschap, de Northern Marsh Orchid (Dactylorhiza purpurella). Op sommige plaatsen was de hoeveelheid wilde orchideeën ronduit uitbundig. |
|
|
|
Naarmate ik dichter bij Newcastle kom moet ik verschillende van deze tuigen passeren. De bedoeling is om motorfietsen en quads tegen te houden, maar met mijn trekkingfiets scheelde het toch ook maar heel nauw om erdoor te geraken... |
| Voila, de vuurtoren van Sunderland, het officiële einde van de Coast to Coast (de versie Whitehaven-Sunderland). En natuurlijk hoort daarbij de obligate dip met het voorwiel in de Noordzee. Tradities zijn er om te eerbiedigen. |
|
|
|
Maar ik ben er nog niet. Om de cirkel rond te maken moet ik nog een stuk noordwaarts langs de Northumbrian Coast, om terug in Tynemouth te komen. Dit stuk kust is heel mooi, maar jammer genoeg hing er mist en viel er motregen in de namiddag.Moe, maar uitermate voldaan bereik ik mooi op tijd de B & B waar ik 6 dagen geleden begonnen ben. |
| Na een voorspoedige rit van Newcastle naar Dover, rij ik de boot naar Calais op. Terug naar huis. |
|
Van zowel Hadrian's Cycleway als van de Coast to Coast kun je bij Sustrans de bijhorende kaarten bestellen. Van de C2C zijn ook een paar boekjes te bestellen. Ik heb het traject van deze papieren kaarten overgetekend op de digitale Mapwise 50 kaarten van Isis Outdoors. Te bestellen bij Ordnance Survey of bij Isis Outdoors zelf. Ondertussen is er ook het gratis kaartprogramma Quo, waarvoor je kaarttegels kunt kopen, of het hele U.K. ineens. Let wel: het programma is gratis, voor de kaarten moet je betalen. Deze getekende trajecten heb ik met GPSutility naar het gdb formaat van Garmin vertaald, en vervolgens met GDB3 omgezet naar tracks zonder waypoints. Op mijn GPSmap60CSx waren de tracks heel nauwkeurig. De kaarten had ik alleen maar bij om een zicht te hebben op de wijde omgeving tijdens het fietsen.Terug naar boven
