Schotland 'Classics'
- Details
- Hits: 5945
11-18 juni 2010
Als je niet zo graag tekst leest kan je ook het online foto-album op Google Foto's inkijken.
De foto's zijn een stuk groter, het zijn er meer, en ze zijn van commentaar voorzien.
Je kan de track in detail bekijken op Google Maps.
Over deze fietstrekking is een artikel verschenen in Op Weg, het magazine van Grote Routepaden.
Je kan dit artikel in pdf lezen.
 |
Toen ik het parcours voor deze fietstrekking aan het uittekenen was, kwam ik tot de vaststelling dat Schotland veel groter is dan je zou denken. Mijn oorspronkelijk idee om van Skye een wijde noordelijke boog naar Inverness te maken en langs Loch Ness terug naar het zuiden te rijden, moest ik loslaten. Ook bleek al gauw dat ondanks deze inkorting de vooropgestelde 6 dagen niet voldoende zouden zijn. 8 dagen dan maar. Ook het verdelen in dagetappes was niet vanzelfsprekend: sommige trajecten lopen door nauwelijks bewoond gebied, en dat maakte het vinden van een B&B op een geschikte plaats niet gemakkelijk. Alle B&B's konden toch op voorhand gereserveerd worden. |
Dag 1 : Stirling – Crianlarich (107 km, 723 hm)
| 's Morgens eet ik mijn eerste 'Full Scottish Breakfast'. Twee Duitse dames, die enkel 'tea & toast' willen, kijken met afgrijzen naar mijn rijkelijk gevulde bord, en vragen mij of ik daarna nog wel zal kunnen fietsen. Ik rij het centrum van Stirling uit over de oude tolbrug (15de eeuw). En al meteen daarna ervaar ik hét probleem voor fietsers in Schotland: nergens is een fietspad te bekennen. Op de drukke stadswegen en roundebouts is dat niet echt prettig fietsen. |
|
|
|
Maar even verder prijkt Stirling Castle op een hoogte, en da's toch het bekijken waard. Het stuk van Stirling tot Loch Lomond is plat en wat eentonig, maar goed om in te rijden. |
| Bij Loch Lomond is het even zoeken naar het Loch Lomond Cycle Path. Eénmaal gevonden fiets ik langs het meer, zodat ik nu kan genieten van de prachtige uitzichten over Loch Lomond. Langs de oever van Loch Lomond rij ik de Trossachs binnen, Rob Roy land. Hoe hoger ik kom, hoe smaller het meer en hoe mooier het landschap wordt. |
|
|
|
In het pittoreske 18de eeuwse Luss, dat omwille van zijn architecturale en historische waarde tot 'conservation area' is benoemd, stop ik even om op de pier een sandwich met cheddar te eten, en te genieten van het prachtige uitzicht over Loch Lomond.De weg vernauwt omdat ie gekneld raakt tussen een rotswand en het meer. Achterop komende auto's kunnen mij maar moeilijk passeren, en enkele chauffeurs laten blijken dat ze het niet leuk vinden om door een fietser te worden opgehouden. |
Dag 2: Crianlarich – Fort William (85,5 km, 612 hm)
|
|
Het parcours van vandaag loopt voortdurend min of meer in de buurt van de West Highland Way, een druk belopen wandelroute. Na Bridge of Orchy, waar de West Highland Way mijn parcours kruist, ligt de eerste serieuze klim. Die brengt mij naar de Black Mount. Bovenaan de klim is er een viewpoint op Loch Tulla in een prachtig landschap. Daar heeft een Schotse bagpiper zich strategisch opgesteld op de parking. Busladingen toeristen komen er foto's trekken van de bagpiper met het landschap op de achtergrond. |
| Het is nog serieus puffen bergop en tegenwind om Pass of Glencoe te bereiken. Maar de uitzichten daar zijn majestueus. Glencoe is de plaats waar een groot deel van de leiders van de McDonald clan indertijd werden vermoord door de Engelsen. |
|
|
|
Na de afdaling van Pass of Glencoe bereik ik Loch Leven. Tijd voor een picknick en voor genieten van het zicht op het Loch. Vanaf daar is het weer gemakkelijk fietsen. Het is niet meer zo koud, de zon schijnt weer, en de wind blaast nu van opzij, wat minder erg is dan vlak in mijn gezicht. Zonder verdere problemen bereik ik Fort William. Het is pas 16.00u als ik al in Fort William ben. Ik ga dan maar eerst het stadje even bekijken, en op een terrasje in de zon en uit de wind genieten van een Cream Tea.(tea & scones). |
| 's Avonds blijkt de pub die ik heb uitgekozen om te gaan eten de ‘pub of the year 2010’ te zijn. De sfeer is er opperbest, en het eten smaakt heerlijk. Ik drink er een Fraoch Heather Ale. Dit bier is zowaar gemaakt op basis van de heide die hier overal in de bergen en op de moors groeit, en werd al gedronken door de Picten. Smaakt niet slecht. |  |
Dag 3: Fort William – Mallaig (76 km, 663 hm)
| Als ik ‘s morgens de gordijnen open trek ziet het er niet best uit: grijze wolken hangen erg laag over het meer. Van de heuvels rondom is maar weinig te zien. En er valt motregen. Dan maar de regenkledij bovengehaald. Aan een roundebout sla ik The road to the Isles in. De eerste kilometers lopen weliswaar langs Loch Eil, maar door een strook bomen krijg ik maar af en toe een glimp van het meer te zien. Van de ‘heavy rain’ die voorspeld was, is echter vooralsnog niks te merken. Er valt alleen af en toe wat motregen. |
|
|
|
Een beetje onverwacht kom ik bij Glenfinnan aan het Glenfinnan monument. Hier kwam Bonnie Prince Charlie op Schotse bodem, enkele maanden voor de slag bij Culloden. En vanaf daar krijgt zowel de weg als de omgeving een gans ander karakter. De weg slingert zich nu op en neer door een prachtig stuk Highlands. |
| Loch Eilt is heel mooi. De weg loopt er rakelings langs. Jammer dat de wolken zo laag hangen, daardoor zijn de toppen van de bergen rondom en in de verte niet te zien. Maar het blijft toch wel indrukwekkend mooi. |
|
|
|
Aan het begin van Loch Nan Uamh ga ik even kijken naar The Prince’s Cairn, een gedenkmonument dat de plaats markeert waar Bonnie Prince Charlie voorgoed vertrok uit Schotland, na het debacle in Culloden.Op zo’n 10 km van Mallaig begint het dan toch nog door te regenen, en druipnat kom ik bij de B&B aan. Nu proberen alles weer droog te krijgen tegen morgen. |
Dag 4 : Mallaig - Shielbridge (77 km)
|
|
Als ik 's morgens mijn tassen aan de fiets hang, krijg ik te maken met een typisch Schots verschijnsel: er hangt constant een wolk midges rond mij. Ik moet ze voortdurend uit mijn gezicht wrijven. Eénmaal op de fiets heb ik er geen last meer van. Vanop de ferry heb je een prachtig zicht op de kust van Schotland en op Skye. De overtocht duurt slechts een klein half uurtje. Aan de overkant kom je terecht op het grondgebied van de clan McDonald. |
| Ik passeer maar een klein stukje over Skye, maar wat ik ervan zie doet me toch verlangen om het eiland eens helemaal te kunnen bekijken, want het ziet er toch wel mooi uit. |
|
|
|
Wat later kom ik bij Kyle of Lochalsh aan de Skye Bridge, die er nog niet zo lang ligt, en de verbinding maakt tussen Skye en het vasteland. Voorheen kon je alleen op Sky komen met een ferry. |
| Aan de overkant neem ik de weg langs Loch Alsh. Achteruit kijkend heb ik een prachtig zicht op de Skye Bridge. |
|
|
|
Ik passeer Eilean Donan, het prachtige kasteel van de McRae clan. John McRae, de auteur van het beroemde gedicht In Flanders Fields, is van deze clan. Ooit heb ik het bezocht, en in de ridderzaal hangt het gedicht aan de schouw. De rit van vandaag is niet al te lang. Het Youth Hostel Ratagan waar ik overnacht ligt nogal afgelegen aan de oever van het meer.Als ik 's avonds in de jeugdherberg terloops vraag hoe laat het ontbijt is, krijg ik tot mijn verrassing te horen dat ze geen ontbijt geven, omdat ze 'te klein' zijn. Jeezes, morgen op de fiets zonder eten. |
Dag 5: Ratagan - Roybridge (60 km, 766 hm)
| 's Morgens kan ik toch 2 kleine doosjes Cornflakes kopen, en krijg daar een beetje melk en suiker bij. En een mok thee is gratis te verkrijgen. Zo hoef ik toch niet met een lege maag op de fiets. Gelukkig heb ik nog wat suikerwafels bij, want de eerste winkel kom ik pas tegen na 60 km (!) fietsen. |
|
|
|
Ik ben al rap aan het einde van Loch Duich, en rijd Glen Shiel binnen. Dit zijn weer de High Moors. Achter elke bocht zie ik weer een nieuw schilderij. Ik wil dat allemaal fotograferen, maar dat kan natuurlijk niet, er moet ook nog gefietst worden. Ik passeer het Glenshiel battlefield. Hier vochten Engelse troepen een oorlogje uit met een alliantie van Jacobieten en Spanjaarden. |
| Wat verder kom ik aan Loch Cluanie. Dat is eigenlijk een stuwmeer. Aan het einde van het meer neem ik de afslag richting Fort William, en kom aan het Loch Loyne. Hier begint een lange klim, maar die wordt beloond met een prachtig vergezicht op Loch Garry. De afdaling daarna brengt me langs de 'Great Glen', en daar steek ik het Caledonian Canal over. Met een langzame klim draait de weg weg van het Loch om tenslotte aan te komen bij de B&B in Roybridge. |
|
Dag 6 : Roybridge – Blair Atholl (96,5 km / 690 hm)
|
|
Je mag dan voor een B&B meer betalen dan voor een Youth Hostel, je slaapt er wél rustig, en je krijgt er een stevig ontbijt voor. De eerste kilometers gaan heel rustig: er is nauwelijks wind, en er is ook nauwelijks verkeer op de weg, die wat op en neer golft. Daarna kom ik terecht in het Cairngorms National Park, en dat is al gauw te zien aan het landschap. De Cairngorms zijn niet zo ruw als de Highlands, maar ze zien er wel speciaal uit: allemaal heuvels in de vorm van een halve bol, en daarop alleen maar heide. Toch wel erg mooi om te zien. |
| In Dalwhinnie kom ik terecht op de National Cycleroute 7 : 'Lochs & Glens North' van Sustrans. Gelukkig dat hier een fietspad is, want anders had ik op de drukke autoweg van Inverness naar Perth moeten rijden. In Dalwhinnie passeer ik tot mijn verrassing de Dalwhinnie Distillery, één van de grote wiskeys van Schotland. Toch maar even binnen piepen en een fles single malt in de fietstas meenemen voor het thuisfront. |
|
|
|
Cycleway 7 is af en toe best wel een mooi fietspad, maar het loopt ook soms vlak naast de drukke autoweg, waar het verkeer voorbijraast. Een bord aan het begin van het fietspad had mij gewaarschuwd voor de Drumochter Pass, maar de klim ernaar toe is helemaal niet moeilijk. Eenmaal door de pas merk ik wel dat het vele kilometers na elkaar naar beneden gaat, niet ineens, maar langzaamaan. |
| Met de wind in de rug gaat het natuurlijk snel vooruit. Het fietspad brengt mij vanzelf tot in Blair Athol, maar even daarvoor ga ik nog even kijken naar de Bruar Falls, een mooie waterval onder een stenen brug. In Blair Athol blijkt een imposant kasteel te staan van de Dukes of Atholl: Blair Castle. Met de fiets kan ik dat niet bezoeken, maar wel vanop afstand bewonderen. ’s Avonds is de pizza in het restaurantje zo groot, dat ik ‘m niet op krijg. Dat gebeurt me toch niet vaak. |
|
Dag 7: Blair Atholl – Killin (85 km, 1060 hm)
|
|
Wat ’s morgens opvalt bij het ontbijt is de lekkere marmelade bij de toast. De vrouw des huizes blijkt die zelf te maken: een recept met whiskey. Ik kan een potje kopen, maar het recept, dat blijft geheim. In Garry Bridge neem ik de afslag naar de smalle en autoluwe weg langs Loch Tummel. Al gauw kom ik aan Queens View: een machtig viewpoint over Loch Tummel. Dit zou één van de mooiste viewpoints van Schotland moeten zijn. |
| Na Tummel Bridge begint een forse klim van verschillende kilometers lang. Bovenaan word ik beloond met een prachtig zicht op Loch Kinardochy, en een afdaling aan de andere kant van de pas. Als ik aan de river Tay kom, heb ik de keuze: de weg volgen, of een shortcut maken die de route met ca 10 km zou inkorten. Het is mooi weer, ik heb nog goede benen, en tijd zat. Dus toch maar de lange versie door Appin of Dull. |
|
|
|
Langs deze weg passeer ik het kasteel van de Menzies clan, en het momument van de ‘Black Watch’. Daar staat een bank met een mooi uitzicht, waar ik een middagcake kan nuttigen. Ik sta net op de kaart te kijken als een lokale fietser naar me toekomt en vraagt waar ik heen wil. Hij wijst me een alternatieve route door het park van een kasteel aan, die me terug op de geplande weg zal brengen. Toch maar doen. |
| Taymouth Castle is een imposant gebouw. De weg door de tuin is inderdaad open gesteld voor het publiek, leuk is dat. Nu staat het kasteel leeg, te wachten op betere tijden. Aan de andere kant van het park kom ik inderdaad weer op de geplande weg. Hier heb ik weer de keuze: langs de gewone baan, of langs Cycleway 7. Toch maar Cycleway 7, die mij langs Loch Tay voert. |
|
 |
Loch Tay is 23 km lang, en het weggetje waar ik op rij kronkelt als een rollercoaster voortdurend op en neer langs het meer. Dat levert veel mooie vergezichten op, maar het is wel lastig fietsen: de korte hellingen volgen elkaar heel snel op. De bidons raken leeg, en als ik in Killin kom, ben ik zowat uitgedroogd. Gelukkig tappen ze hier een Engelse ‘pint’ tot de rand vol. Amai, ik heb dorst. De eigenaars van de B &B in Killin blijken ingeweken Nederlanders te zijn. Dat praat gemakkelijk. |
Dag 8: Killin – Stirling (96 km, 973 hm)
| Als ik Killin uitrij schijnt de zon alweer vrolijk. Het is echt zomerweer. Eigenlijk had ik gepland om langs de weg te rijden, maar Cycleway 7 van Sustrans blijkt dezelfde richting uit te gaan. Toch maar de cycleway dan. En die keuze heb ik mij geenszins beklaagd. Dit stuk van cycleway 7 is werkelijk prachtig. Goed berijdbaar, geen al te zware hellingen, en in een prachtig decor. |
|
|
|
Opeens wijkt de cycleway echter nogal redelijk ver af van de voorziene track. Ik begin net te vrezen dat ik verkeerd gereden ben als ik geheel onverwacht een bordje zie: ‘Rob Roy’s grave’. En jawel, op een klein kerkhof in Balquhidder vind ik het graf van Rob Roy. En vanaf daar keert de cycleway terug naar waar ie volgens mijn GPS zou moeten lopen. Da’s het voordeel van reizen met de fiets, met de auto kun je immers nauwelijks bij de begraafplaats van dit kleine dorpje komen. |
| Nabij Lochearnhead maakt Cycleway 7 via enkele S bochten een afdaling naar het meer. Tijdens het afdalen heb ik een prachtig zicht op Loch Lochearn. |
|
 |
Het pad loopt langs Loch Lubnaig. In Kimahog neem ik de weg naar de Trossachs. Algauw kom ik langs Loch Venachar. De Trossachs scenic route voert mij door het hart van de Trossachs, en over Duke’s Pass. En overal mooie vergezichten. Maar de beklimming van Duke’s Pass is wel warm, en al gauw zijn de bidons leeg. In Aberfoyle is er gelukkig een winkeltje waar ik flesjes water kan kopen. |
| Vervolgens gaat het over de weg terug naar Stirling. Maar ik rij niet meteen naar de B&B: eerst nog even naar het momument van William Wallace. Dat staat op een heuvel en da’s nog een heel nijdige klim om daarop te geraken. Daarna ga ik voor de laatste keer eten in Stirling. Morgen terug naar huis. |  |
