De tocht begint in Ardrossan, een ferryhaven aan de Oostkust van Schotland, niet ver van Glasgow. Daar is ook een grote parking waar de auto gedurende 8 dagen kan blijven staan. Ik ben al vroeg aan het loket, want vooraf reserveren voor een fiets is niet mogelijk. En op internet las ik berichten dat de afvaarten naar Arran 's morgens vaak druk bezet zijn met fietsers. Zodanig druk dat er soms een aantal moet wachten op de volgende overvaart... Ter plaatse leer ik wat de oorzaak daarvan is: de  ‘Five Ferry Challenge’. Wat zo’n 10 jaar geleden als een idee in een pub begon, is nu een gegeerde trofee bij fietsers. De uitdaging is om op één dag een lus van 83 km te fetsen. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat je onderweg vijf ferry’s moet nemen. Als je één ferry mist geraak je niet meer rond…

Er staat een strakke wind op de Firth of Clyde. Vanop de ferry heb je een mooi zicht op de bergen in het noorden van Arran.

In Brodick gaan alle fietsers er als de weerlicht van door richting Lochranza. Wellicht zijn dat allemaal 'Five Ferry Challenge' fietsers.

Ik ben de enige die de weg naar het zuiden oprijdt. De tocht begint al meteen met een klim over een landtong.

Op het hoogste punt van de landtong is een viewpoint richting de bergen van Noord Arran. Bij Lamlash rij ik weg van de kust en kom via een niet al te moeilijke helling in The Ross (foto). Dit is een zeer mooie glen langs Sliddery Water.  Hier ben ik ook een beetje beschut tegen de strakke noordenwind en de weg loopt min of meer vlak door het dal langs de rivier. Het is genieten van het mooie weer en het landschap.

Bij Kilmory draai ik de weg langs de kust naar het noorden op. De zon schijnt voluit, maar ik krijg de strakke noordenwind nu zowat recht in mijn gezicht. Het is hard stoempen om vooruit te komen. Vol verwachting neem ik de off-road afslag naar de archeologische site van Machrie Moor. Hier bevinden zich een heleboel steencirkels en menhirs uit het neolithicum en de bronstijd. En laat ik daar nu heel erg in geïnteresseerd zijn. Behalve enkele passerende wandelaars ben ik hier helemaal alleen en kan in alle rust zoveel foto's nemen als ik maar wil.

Vanaf daar loopt de weg vlak langs de kust. Aan de overkant van de Kilbrannan Sound heb ik een mooi zicht op Kintyre.
Maar wat mij vooral is bijgebleven van deze rit is de echt strakke tegenwind. Hier is nergens beschutting en op sommige plaatsen haal ik niet een 15 km/u.
Gelukkig zijn hier niet veel hellingen, maar de wind maakt het echt wel een lastige rit.

Uiteindelijk bereik ik toch het doel van deze dag: Lochranza. Daar staat Lochranza Castle (foto) op een smalle landtong in de baai. Maar er is ook nog tijd om de even verder gelegen Arran Distillery te bezoeken. 's Avonds na het avondeten proef ik aan de bar een dram Arran whisky. Valt best wel mee.

De tweede dag begint zoals de vorige : op een kade wachtend op een ferry. Op Kintyre aangekomen fiets ik de weg langs de kust naar het zuiden. Nu heb ik weer voortdurend zicht op de Kilbrannan Sound met deze keer Arran aan de overkant (foto). Gisteren reed ik daar aan die kust aan de overkant naar het noorden, nu rijd ik naar het zuiden van Kintyre op National Cycleroute 78, aka 'The Caledonian Way'.

Een beetje verrassend kom ik na een bocht bij Campeltown aan waar de B&B zich bevindt. Het is nog vroeg in de namiddag en het is mooi weer. Ik besluit om nog een lus te rijden op 'The Mull of Kintyre', het onderste deel van dit schiereiland. Op de oever van Campeltown Loch is het lekker fietsen. Bij Kildalloch Bay krijg ik een prachtig zicht op Davaar Island en Arran in de verte (foto). Maar daarna volgt een aaneenschakeling van steile hellingen en afdalingen. De kracht in mijn benen slinkt zienderogen en ik besluit de geplande lus toch maar wat in te korten en door Glen Breackerie terug naar Campbeltown te fietsen. Het boerderijtje van Paul McCartney heb ik niet gezien. Dat ligt trouwens in een moeilijk te bereiken uithoek van deze Mull of Kintyre.

Terwijl ik langs de westkust van Kintyre fiets houd ik aandachtig het strand en de rotsen aan het water in de gaten, want ik heb ergens gelezen dat de kans reëel is om hier zeehonden te zien. En jawel, bij een partijtje rotsen in de branding zie ik een mooi exemplaar liggen op een steen. Als ik wat dichter kom om foto's te schieten merk ik tot mijn verbazing op dat er in de nabije omgeving 7 à 8 van die mooie dieren liggen te rusten. Maar ze vallen nauwelijks op in het landschap.

Nabij Ballochroy verschijnt een waypoint op het scherm van mijn GPS : "Ballochroy Standing Stones". In een wei op enige hoogte boven de weg staan drie onopvallende menhirs. Maar als ik ze vanuit de wei fotografeer staan ze mooi afgetekend tegen de Sound of Jura en de Paps of Jura op de achtergrond.

Dicht bij Tarbert neem ik een scherpe bocht om langs de kust van het schiereiland Knapdale te fietsen.  De B8024 is een heel mooi weggetje om te fietsen. Eerst rij ik langs de oever van West Loch Tarbert, daarna van de Sound of Jura en ten slotte van Loch Caolisport (foto). Ik ben hier moederziel alleen in deze prachtige natuur. Dat deert me niet, integendeel. Heerlijk is dat !

In het piepkleine dorpje Ardrishaig waar de B&B voor de nacht zich bevindt, blijkt de enige pub propvol te zitten met een buslading toeristen. Er is echt geen plaats meer. Noodgedwongen moet ik nog eens de fiets op om op een warme hap te vinden in het wat verder gelegen stadje Lochgilphead.

Bij Ardrishaig begint het Crinnan Canal dat over 14 kilometer de verbinding maakt tussen Loch Fyne en de Sound of Jura. Langs dit kanaal loopt een mooi fietspad dat volledig vlak is.  Heel goed om 's morgens lekker los te fietsen.

Dit fietspad is trouwens onderdeel van 'The Caledonian Way'.

Ik rij niet helemaal tot in Crinnan maar sla bij Bellanoch de weg in die kaarsrecht door het Moine Mohr natuur reservaat loopt. Dat is een typisch landschap wat men in het Engels 'bogland' noemt : vlak moerasgebied met natte veengrond, poelen en kleine heuveltjes die daar bovenuit komen. Natuurverenigingen doen er alles aan om deze 'bogland habitat' met zijn typische flora en fauna in stand te houden.

Het natuurreservaat grenst aan Kilmartin Glen. Dit dal is beroemd vanwege de onwaarschijnlijk grote hoeveelheid goed bewaarde steencirkels, menhirs en grafheuvels uit het steen- en bronstijdperk. Die boeien mij uitermate, waardoor de zon al een flink stuk is opgeschoven wanneer ik via een smalle weg langs Loch Ederline de heuvels in fiets (foto : Ballymeanoch standing stones in Kilmartin Glen)

Daarna is het gedaan met het rustig fietsen door een vlak landschap. De weg begint nu op en neer te golven en passeert Loch Ederline. Daarna volgt een lange steile helling die me hoog boven het zuidelijk gedeelte van het langgerekte Loch Awe brengt. Mooie vergezichten op het meer zijn uiteraard de beloning. Maar dan is het bijlange niet gedaan. De smalle weg loopt eerst langs Loch Avich. Daar kan ik op een steiger aan het meer mijn lunch verorberen. Daarna komt een aaneenschakeling van brutaal steile hellingen door Glen Gall.  In ruil krijg ik aan beide zijden sublieme landschappen te zien, zoals het schilderachtige Loch an Losgainn Mor (foto).

De rit vanuit Oban begint met een heel mooie fetsweg door Glen Lonan. Ook dit is een onderdeel van fietsroute 78 'The Caledonian Way'. Geen wonder dat die zo snel populair geworden is.

Op de oever van het noordelijk deel van Loch Awe ligt het viewpoint op Kilchurn Castle, een van de meest fotogenieke plekjes van Schotland. Om dicht bij de oever van het meer te komen moet ik een eind door een drassig weiland stappen. Maar ik weet precies waar ik moet zijn en heb er bij het plannen van deze tocht zelfs voor gezorgd dat ik hier met de zon in de rug zou staan. Dit viewpoint is ook een stop voor toeristenbussen.  Het is even wachten tot een grote groep zich weer naar de bus gegeeft, maar daarna heb ik tot 3 kwartier om ongestoord  zoveel foto's te nemen als ik wil. Met een gelukzalig gevoel verlaat ik deze mooie plek.

Een rit door Glen Aray brengt me in Inveraray. ('inver' betekent : 'monding van een rivier', in dit geval de Aray). Dit is duidelijk een toeristische trekpleister, daarom ben ik er behalve een korte pauze aan de pier (foto) en een blik op het mooie kasteel snel weer weg.

De B&B 'Balliemeanoch Breaks' in Strachur blijkt een gerestaureerde boerderij te zijn die wat afgelegen midden in een prachtig heuvellandschap ligt. Gelukkig kon ik hier vooraf een warm avondmaal bestellen en hoefde ik dus niet meer ergens naartoe.

Deze B&B ligt trouwens pal op de Cowal Way, een langeafstandswandeling van 92 km van Portavadie naar Inveruglas, die aan Loch Lomond via een ferry verbinding maakt met de West Highland Way, de meest bekende wandelroute van Schotland. 

De volgende dag start met een rustige rit op de oever van Loch Fyne (foto).

ln de bossen bij Castle Lachlan (waar zowel het 'oude' als het 'nieuwe' kasteel staan) zie ik in het bos opeens een ree met een jong. Omdat mijn fiets absoluut geluidloos is en ikzelf stil blijf gebeurt het wel meer dat ik wild van dichtbij kan zien. Het jong gaat er als de weerlicht van door maar de moeder blijft mij doodstil aandachtig in de gaten houden. Pas als ze merkt dat ik voorbij rijd gaat ze met sierlijke sprongen het jong achterna. Wat is dat toch enig mooi om te zien!

Bij Otter Ferry loopt de weg de heuvels in. Hier zijn wat hellingen te verwerken maar vergeleken met die van de vorige dag valt het hier nog wel mee. Helemaal op de zuidelijke punt van Cowal ligt Ardlamont Point. Van hieruit heb je een prachtig zicht op de plaats waar de Kilbrannan Sound en de Sound of Bute samenkomen met de kusten van Kintyre en Arran (foto) aan de overkant.

Net op dat moment hangen er vreemde wolkenformaties in de lucht en maakt het licht een vreemde reflectie op het spiegelgladde water. Tijd om foto's te nemen !

Van Point Ardlamont rijd ik weer naar het noorden op de oever van de Kyles of Bute. De weg loopt over een lange afstand steeds hoger.
Vanop het Tighnabruaich viewpoint heb je een prachtig zicht over deze smalle zeestraat. Om bij de B&B van deze nacht te komen moet ik nog helemaal rond Loch Ridon fietsen. Vanop het Creagan Dubh viewpoint kan ik in de verte de ferry zien die mij de volgende dag van Argyll naar Bute zal brengen.

Alhoewel de Colintraive ferry slechts een korte afstand van enkele honderden meters moet afleggen is het toch een vrij grote boot waarop veel auto's kunnen plaatsnemen. Het alternatief is immers een heel lange rit rondom de zeestraat. Eénmaal op Bute fiets ik nog een eindje op de oever van de Kyles of Bute (foto). De zon schijnt uitbundig en het is zo goed als windstil.

Vanaf Rothesay draai ik het binnenland van Bute in. Tot mijn verrassing zie ik verschillende keren bordjes staan van een lokaal fietsnetwerk.
En het moet gezegd: Bute blijkt een heel mooi fietseiland te zijn. De wegen zijn goed, er is niet veel verkeer, er zijn niet veel hellingen en de
uitzichten zijn fantastisch. In de verte is ‘The Sleeping Warrior’ te zien, het profiel van de noordelijke bergen van Arran. Het binnenland
van Bute bestaat vooral uit wei- en hooilanden en met dit zonnige weer zijn overal hooiwerken bezig.

(foto : Greenan Loch)

Op het einde van de namiddag neem ik de ferry van Rothesay naar Wemyss Bay. Enkele kilometer verder, in Inverkip bevindt zich de B&B voor deze nacht.

De laatste dag van de tocht loopt door het Clyde Muirshiel Regional Park (foto) een natuurpark tussen Glasgow en de kust. Tussen de heuvels liggen verschillende lochs die eigenlijk waterreservoirs zijn.

Na een eerste lus kom ik bij Largs aan, waar net de ferry naar het kleine eiland Great Cumbrae aan de kade komt. Lang hoef ik niet na te denken: het is maar 10 minuten varen en de lus rond dit kleine eiland is maar 14 km. Ik maak zelfs nog even een ommetje naar het hoogste punt. Vanop de weg langs kust die rondom Great Cumbrae loopt heb je een mooi zicht op Bute en Arran (foto). Ik ben net op tijd terug voor de ferry.
Als afsluiter fets ik nog een tweede lus door het natuurpark richting Ardrossan.