The Cotswolds
- Details
- Hits: 11835
25-27 april 2011
Als je niet zo graag tekst leest, kun je ook het fotoboek op Google Photos bekijken.
Daar zijn meer foto's, ze zijn groter, en voorzien van een woordje uitleg.
Je kunt het traject dat ik gereden heb in detail bekijken op Google Maps.
Over deze fietstrekking is een artikel verschenen in Op Weg, het magazine van Grote Routepaden.
Je kan dit artikel in pdf lezen.
|
|
De Cotswolds vormen de grootste Area of Outstanding Natural Beauty (AONB) van Engeland. 'Cot' is een oud Engels woord voor 'schaapskooi' of 'schaap', en 'wolds' betekent 'rollende heuvels'. Het meest typische aan de Cotwolds zijn echter de huizen in gele kalksteen, met kalkstenen leien op het dak. De Cotswolds worden grofweg begrensd door de steden Oxford, Stratford-upon-Avon, Gloucester en Bath, en worden ook wel 'The heart of England' genoemd. De Cotswolds zijn door en door Engels. Het is alsof de tijd hier sedert de 18de eeuw is blijven stilstaan. Hier vinden talrijke opnames voor de typische Engelse TV series plaats. |
Dag 1 : 92 km, 943 hm.
| De GPS brengt mij snel buiten het centrum van Cirencester, vroeger een belangrijke Romeinse stad, tegenwoordig zowat de hoofdstad van de Cotswolds. Het is prettig fietsen op de ‘quiet lanes’. Al gauw kom ik aan het Cotswolds Water Park, een verzameling van niet minder dan 147 kleine en grote plassen die ontstaan zijn door grindwinning. Dit is natuurlijk het gedroomde oord voor allerlei watersporten maar ook voor watervogels. Als ik er passeer krioelt het er van dagjestoeristen die zich in de ligweiden tegoed doen aan de voorjaarszon. |
|
|
|
In Malmesbury ga ik naar de Benedictijnse abdij kijken. Die werd gesticht in de 7de eeuw, en bevatte in de 11deeeuw de tweedegrootste bibliotheek van Europa. Er is een groot stuk van bewaard, dat weliswaar nog niet de helft van het oorspronkelijke gebouw uitmaakt, maar toch wel erg mooi is. Je kan er ook naar de blijkbaar indrukwekkende abdijtuinen gaan kijken, maar daarvoor moet ik mijn fiets aan de ingang achterlaten en dat doe ik natuurlijk niet. |
| Tetbury is één van die Cotswolds stadjes die in de Middeleeuwen rijk werden door de wol- en garenhandel. In het centrum vind je er nog een authentiek markthuis van 1655. Sedert de Middeleeuwen houdt men hier elk jaar de Woolsack Races, waarbij de deelnemers om ter snelst een 60 pound (27 kg) wegende zak wol naar de top van een steile heuvel dragen. |
|
|
|
Even buiten Tetbury ligt Chavenage House, een prachtig landhuis, gebouwd in de typische gele kalksteen van de Cotswolds, met de al even typische stenen dakbedekking. |
| Vanaf Tetbury begint het flink op en neer te gaan. Na het piepkleine dorpje Owlpen, waar Owlpen Manor helaas verborgen blijft achter veel groen, komt een zware klim naar Uley Bury. Bury is afgeleid van het Engelse borough, wat versterkte nederzettingbetekent. Dit was ooit een indrukwekkend groot heuvelfort in het bronstijdperk, maar nu is daar nog maar weinig van te zien: de heuveltop is bedekt met bos. Je hebt er wel nog steeds de magnifieke vergezichten richting Zuid-Wales. |
|
|
|
Een klein eindje verder ligt Pegler’s Tump : een long barrow, of langwerpige grafheuvel uit het steentijdperk. Maar ik heb pech want er zijn opgravings- en restaureerwerken bezig en de ganse site is afgezet met hoge metalen hekken, waardoor ik het monument nauwelijks te zien krijg. Vlak daarnaast ligt wel Coley Peak, en ook hiervanaan heb je prachtige vergezichten. Om door en uit Nailsworth te geraken, moet ik nog eens zo’n zware klim op. Maar daarna is het minder zwaar. |
|
In het dorpje Kemble, op slechts een handvol kilometer van Cirencester ligt de bron van de Thames. Ik heb het waypoint op gps staan, maar met de fiets is dit onbereikbaar. Nauwelijks twee kilometer verder kruist de prille Thames de weg. Hier is het al een mooi beekje geworden.
Vanaf daar is het recht tegen de wind in naar Cirencester. |
|
Dag 2 : 117 km, 1762 hm.
|
|
Vandaag is het bewolkt en er waait een koude noordenwind. Toch maar een windstopper aantrekken. Buiten de stad kom ik al snel op een mooi landweggetje dat kronkelend over de heuvels langs enkele kleine dorpjes voert . Af en toe zie ik mooie exemplaren van de typische gele Cotswold huizen, vele ervan bedekt met bloeiende Blauwe regen, een lust voor het oog. |
| Daarna volgt de lastige klim naar Barrow Wake, één van de bekendste viewpoints van Zuidwest Engeland, gelegen op de Cotswolds Scarp, een geologische cuesta richel. Je kan er heel ver kijken, op heldere dagen tot de Black Mountains van Zuid-Wales, maar vandaag toch is er nogal wat nevel, waardoor een mooie foto er niet inzit. Ik ben al blij dat er geen mist is. |
|
|
|
Al snel daarna volgt de klim langs de flank van Cleeve Hill, de hoogste punt van de Cotswolds. Op de top ligt een golfterrein. Grote stukken van de bossen die ik passeer zijn bedekt met een tapijt van boshyacinten of daslook. Een prachtig zicht is dat. |
| Na Cleeve Hill maak ik een extra lus om de long barrow Belas Knapte zien. In heb nu eenmaal een grote interesse voor megalieten, in al hun vormen. Het monument is alleen te bereiken via een wandelpad dat is afgesloten met een wandelpoort, waar de fiets niet doorkan. Die verstop ik dan maar een eind verder in het bos achter wat struiken. Gelukkig zijn mijn fietsschoenen ook geschikt om te stappen, want het het is nog een flink stuk omhoog wandelen door een wei en langs een bosrand. Maar het loont de moeite: Belas Knap is echt een heel goed bewaarde long barrow. |
|
|
|
Winchcombe is een oud Saxische nederzetting. Nu is het een prachtig middelleeuws ogend stadje. Net daarbuiten rij ik naar Sudeley Castle, maar dat ligt verscholen achter groen. Zonder betalen krijg je niks te zien, zelfs niet om even een foto te trekken. Deze teleurstelling is snel weer vergeten als ik het prachtige kerkje in Didbrook zie. |
| Broadway is het meest noordelijke punt van mijn dagtocht. Vanaf het stadje fiets ik de zware klim naar de Broadway Tower, jammer genoeg langs een druk bereden autoweg. Dat valt niet mee. Gelukkig is er gedurende enkele kilometers een smalle geasfalteerde stoep naast de weg, waar ik nog net kan op fietsen. De Saxon Tower zoals men de toren ook wel noemt is een nepkasteel, een geintje van een rijke edelman. Vanop de toren kan men bij heldere hemel 13 Engelse graafschappen zien. |
|
|
|
Nabij het dorpje Snowshill zie ik plots iets dat hier totaal niet lijkt te passen: lavendelvelden. Jawel: er is hier wel degelijk een lavendelboerderij. Ik rij nog even naar het dorpje zelf om Snowshill Manor te zien, maar ook die ligt verborgen achter bomen en hagen. |
|
Temple Guiting, Kineton, Barton, en Guiting Power zijn niet zo bekend, maar toch heel mooie Cotswold dorpjes. Bij Chedworth liggen de overblijfselen van een grote Romeinse villa, maar het is dan al bijna 18.00u, en ik heb nog zeker 10 km voor de boeg. Bovendien is het koud en ik heb berehonger. Misschien later eens die villa bezoeken. Vanaf Calmsden fiets ik over een fietsroute van Sustrans, lekker met wind in de rug. |
|
Dag 3 : 86 km, 966 hm.
|
|
De eerste stop voor vandaag is Bibury, een zeer charmant dorpje, met prachtige huizen, en een een echte toeristentrekpleister. |
| Hier ligt immers Arlington Row, hét icoon van de Cotswolds. Deze rij authentieke wevershuisjes in de typische Cotswolds stijl aan de Coln rivier is zonder twijfel het meest gefotografeerde plekje van de Cotswolds. Ik heb geluk, want het is nog geen toeristisch seizoen en bovendien vroeg op de dag. Ik ben er zowaar helemaal aleen en kan ongestoord volop foto’s nemen. |
|
|
|
Enkele kilometers verder pik ik bij het gehucht Calcot National Cycleroute 47 van Sustrans op, die mij door een prachtig landschap naar Northleach brengt. Alhoewel het nu een klein marktstadje is, verborgen tussen de groene heuvels, getuigt de imposante Petrus en Paulus kerkvan de welvarende wolhandel in het verleden. Vele kerken in deze streek werden met wolgeld betaald, waardoor men ze ‘wool churches’ noemt. Die van Northleach noemt men trots ‘de kathedraal van de Cotswolds’. Hier neem ik wel even de tijd om binnen te kijken. |
| Even voorbij Northleach verlaat ik cycleroute 47 weer, op weg naar Bourton-on-the-Water. De rivier Windrush loopt dwars door het dorpscentrum, met op beide oevers een wandelpad in een groene zone met bomen en zitbanken. Mooie boogbruggetjes overspannen het kristalheldere ondiepe water. In de oude huizen hebben allerlei winkeltjes zich gevestigd. Dit ‘Venetie van de Cotswolds’ is dan ook een drukke toeristische trekpleister. |
|
|
|
Nauwelijks enkele kilometer buiten dit stadje kom ik twee bekende Cotswolds dorpjes: Lower Slaughter en Upper Slaughter. Vooral Lower Slaughter is erg pittoresk. |
| Onder een vrolijke voorjaarszon en met wind in de rug fiets ik terug zuidwaarts. De steile klim naar Wyck Hill kan de pret niet bederven. Een kort stuk van cycleroute 47 brengt me bij een Burford, ook weer een oud Middeleeuws stadje, en zowat de zuidelijke toegangspoort tot de Cotswolds. High Street loopt van de oude smalle brug over de Windrush rivier steil de heuvel op naar het centrum. |
|
|
|
Ik ben bijna terug in Cirencester, maar fiets nog over Akeman Street. Onder deze kaarsrechte smalle asfaltweg ligt één van de belangrijkste heirbanen van het Romeinse Engeland. Vreemd als bedenk dat waar ik aan het fietsen ben eertijds Romeinse legionairs marcheerden. |
De mevrouw in de B&B is zo vriendelijk om mij nog de badkamer te laten gebruiken zodat ik kan douchen en omkleden. Welgezind vat ik de tocht terug naar huis aan, het hoofd vol mooie herinneringen, het fototoestel vol met mooie foto’s, en de groeiende wens om hier zeker terug te komen.
