Als je niet zo graag tekst leest kan je ook de foto's op Google Foto's bekijken. 
Ze zijn groter, er zijn er meer, en er staat ook wat uitleg bij. 

Je kan het traject in detail bekijken op Google Maps. 
Wie de track (gpx of gdb) wil, kan die op eenvoudige vraag ontvangen (contactformulier)

Over deze fietstrekking is een artikel verschenen in Op Weg, het magazine van Grote Routepaden.

Je kan dit artikel in pdf lezen.

Niet veel verder maak ik een ommetje naar Silbury Hill, de grootste prehistorische (2400 v. Chr.) door mensenhanden gemaakte heuvel van Europa. De functie van dit vreemd bouwwerk blijft een mysterie. Archeologen vonden aanwijzingen dat er bovenop een grote houten totempaal stond.

Aan de overkant van de weg ligt op een heuvel West Kennet Long Barrow, met 100 m de langste 'long barrow' (langwerpige heuvel met binnenin stenen grafkamers) van het U.K. Maar met de fiets is die jammer genoeg moeilijk te bereiken. En ik heb'm al eerder bezocht. Dus laat ik die maar even voor wat ie is.

Het fietspad slingert vervolgens door groene krijtheuvels. Van heinde en ver is Alton Barnes White Horse (1812) te zien op Milk Hill. De figuur is gemaakt door het gras weg te schrapen van de krijthelling. Dat moet regelmatig opnieuw gebeuren. Ooit waren er 13 van dergelijke 'witte paarden' in Wiltshire.
Het fietspad loopt vervolgens langs de rivier Avon, door stille dorpjes waar veel huizen nog rieten daken hebben.

De laatste merkwaardigheid van de dag nadert : Stonehenge. Dit wereldberoemde prehistorisch monument ligt in de splitsing van twee drukke autowegen zonder fietspad (Update : In 2013 werd één van die twee, de A344 die bijna vlak langs het monument liep, volledig uitgebroken en verwijderd) Het is levensgevaarlijk om op de A303 te fietsen.(Update: de A303 wordt ondertunneld, zodat Stonehenge in een open landschap komt te liggen). Maar met behulp van digitale OS Landrager kaarten heb ik een off-road wegel gevonden die uitkomt aan de parking van Stonehenge. Het is wat hobbelig, maar het lukt wel. Probleem: ik moet de fiets op de parking achter laten om Stonehenge te bezoeken. Een jong koppel is zo vriendelijk om mijn fiets tegen hun kampeerwagen te laten zetten, uit het zicht van nieuwsgierige blikken.

Als ik ’s morgens in de B&B de gordijnen opentrek schittert de zon al aan een staalblauwe hemel. Ha, voor de eerste keer dit jaar in korte broek en korte mouwen fietsen.
Wat is het toch plezant om ’s morgens als de zon al schijnt maar het nog lekker fris is door zo’n mooi landschap te fietsen. In de frisgroene bermen staan de voorjaarsbloeiers te pronken: primula’s, wilde hyacinten, viooltjes, narcissen, bosanemonen. Overal zingen vogels hun voorjaarslied, ergens roffelt een specht. De geur van daslook en bloeiend koolzaad hangt in de lucht.

Na Salisbury neem ik afscheid van de Avon en maak een oversteek naar de rivier Ebble. Dit is echter niet veel meer een brede beek. Aan beide zijden van het dal stijgen de krijthellingen hoog op in grillige vormen.

In Berwick St. John neem ik een alternatieve route, die me via een erg moeilijke klim boven op Charlton Down brengt, een krijtrichel die hoog boven het landschap uitsteekt. Van daarboven heb ik een majestueus uitzicht op het omliggende landschap.

De Wiltshire Cycleway vervolgt zijn weg door het bocage landschap van de krijtheuvels van Wiltshire. Dat betekent ook wel regelmatig een pittige helling. 

Als ik al op weinige kilometers van Warminster ben, voert de Wiltshire Cycleway mij opeens een privé domein in. Als ik uit het bos kom rolt zich een zeer verrassend tafereel uit: een oprijweg naar een enorm huis door een zeer mooi onderhouden park. Het huis blijkt Longleat House te zijn, de zetel van de markies van Bath. Mooi optrekje. Tot mijn verbazing is in het park ook een safari park ondergebracht. Dit was blijkbaar het eerste safari park buiten Afrika. 

’s Avonds ga ik in de Masons’ Arms een ‘Steak and Ale Pie’ eten. Lekker.

Al snel ben ik buiten het centrum van Warminster en doemen de groene hellingen van de krijtheuvels op. Ik heb hier een ommetje getekend die me van de Wiltshire Cycleway wegvoert, maar dat is bewust. Ik wil de Westbury White Horse van dichtbij zien, en ben bereid om daar een stevige klim naar de top van Bratton Downs voor te trotseren. Eerst doemt er een grote witte paardenkop op. En enkele honderden meter verder zie ik het reusachtige Westbury White Horse in al zijn glorie voor mij. Dit is het oudste white horse (1742) in Wiltshire. 

Ter hoogte van Melksham verlaat ik dit fietspad weer, op weg naar Lacock. Dit kleine dorp wordt vanwege zijn hoge historische waarde in zijn geheel beheerd door de National Trust. Alhoewel de meeste huizen uit de 18de eeuw dateren, waan je je hier echt in de Middeleeuwen.

Het dorp is dan ook vaak het decor voor Engelse films en feuilletons die zich in voorbije tijden afspelen. Zo was High Street even te zien in twee van de Harry Potter films.